Vorig jaar juli bleek uit onderzoek van de Engelse krant The Observer dat de bestseller The Salt Path van Raynor Winn geen waargebeurd verhaal was, zoals de schrijfster tot dan toe beweerd had. Maar is de film daardoor minder interessant?

Raynor en Moth Winn bevinden zich in de herfst van hun leven wanneer ze onverwachts hun huis kwijtraken en Moth erachter komt dat hij ernstig ziek is. Samen neemt het koppel de moedige, en ietwat impulsieve beslissing om het eeuwenoude South West Coast Path te lopen. Dit langste nationale wandelpad van Engeland voert langs de ruige zuidkust en wordt zoutpad genoemd omdat wandelaars continue door de zilte zeelucht lopen.

Met een leeggelopen bankrekening, een tent en een minimum aan noodzakelijke spullen beginnen ze vastberaden aan een bijzondere reis van meer dan duizend kilometer. Voor het echtpaar Raynor en Moth betekende deze uitdagende tocht een nieuw begin. Een verhaal over de betekenis van je thuis voelen, omgaan met verdriet en de helende kracht van de natuur.

Regisseur Elliott maakt opvallende keuzes in haar filmdebuut. Er wordt in The Salt Path namelijk nauwelijks gesproken. Raynor en Moth beklagen zich nooit in fraaie volzinnen over hun lot, maar de kijker krijgt via flashbacks brokjes informatie aangereikt. Welk effect al die rampspoed heeft op Ray en Moth wordt niet uitgelegd, dat kunnen we aflezen van hun gezichten.